Dankzij de Girl Geeks en Danone mocht ik op 15 augustus uitgebreid gaan brunchen op een boerderij in Kinrooi. Inclusief een rondleiding, waar we zouden kunnen zien hoe goed de koeien die Danone melk bezorgen wel verzorgd worden. Er waren twee mogelijke uitkomsten voor mij. Ofwel zou ik het gevoel krijgen dat veganisten zwaar overdrijven, ofwel zou ik een afkeer van melk krijgen. Maar ik ging er in elk geval naartoe met een open geest en nam me voor om de irritante vragen niet en plein public te stellen.
Dat laatste bleek totaal onnodig. Er waren genoeg andere mensen die ze wél stelden. En boer Maarten had er geen probleem mee ze te beantwoorden. Vol overtuiging! Ja, de koeien die niet genoeg produceren worden geslacht. Ja, de mannelijk kalfjes worden als colateral damage bekeken en zo snel mogelijk buitengewerkt. Ja, kalfjes worden meteen van hun mama gescheiden en ze zien elkaar de eerste twee jaar niet meer terug. Nee, de koeien hebben nog nooit voet gezet in een wei. Allemaal doodnormaal en standaard.
Jammer genoeg voor Danone (en gelukkig voor Alpro) heeft dit bezoekje me dus niet positiever doen kijken naar dit soort van melkfabrieken. Dat een koe moet kalven om melk te geven wist ik al. Dat zo’n koe elk jaar moet kalven (dus in het beste geval zo’n 13 keer) wist ik niet. Behoorlijk ontnuchterend. Het begint er toch op te lijken dat veganisten gelijk hebben als ze zeggen dat de melkindustrie gelijk staat aan massamoord.
Ik snap de excuses wel. De koeien mogen niet de wei op omdat hun voeding dan beter gecontroleerd kan worden en de kwaliteit van de producten constant blijft. En een hoop stieren op de boerderij houden is economisch niet bepaald haalbaar. Maar daarom ga ik er nog niet mee akkoord. Vooral omdat melk en melkproducten eigenlijk helemaal niet nodig zijn in een gezonde voeding en we er vooral veel te veel van consumeren.
Maar goed, iedereen moet voor zich uitmaken of hij al dan niet de dode kalfjes op zijn geweten wil hebben. Maarten en Mieke doen wat ze doen met overtuiging en zorgen zo goed ze kunnen voor hun koeien. Ze proberen ze zo min mogelijk stress te bezorgen, zorgen voor het comfort van de koeien — automatische rugkrabbers en matrassen om te loungen(!) — en kennen hun beestjes door en door.
Wat me vooral stoort is de misleidende reclame/positionering van Danone. Op elk potje neemt een groene weide een prominente plaats in. Hun website bulkt van de idyllische tafereeltjes en baadt in een groenblauwe waas. Zelfs in het filmpje over de boerderij die ik bezocht hebben ze hun best gedaan om er scenes van weiland, bomen en struiken in te verwerken. Op bijna alle shots met koeien is wel wat groen te zien. Om nog maar te zwijgen van de landschapsbeelden van de boerderij. En dat terwijl we zelf met eigen ogen kunden zien dat dat groen zich beperkte tot de tuin van de uitbaters en de groene velden gewoon voor asperges gebruikt worden. En er zeer expliciet gezegd is dat de koeien nooit buiten hun stal komen!
Nogmaals, ik kan best begrijpen dat dat het geval is, maar misleid de consument dan niet. Een key visual van een gelukkige koe die vrij ronddartelt in de wei, terwijl dat helemaal niet het geval is? Misleiding en vooral onnodig.
Tenzij Danone zelf niet overtuigd is van haar eigen aanpak natuurlijk…
Om af te sluiten: enkele beelden. Met zoveel mogelijk schattige kalfjes, dat spreekt voor zich.
Brunch in voorbereiding. De thermos met chocomelk was in ieder geval belachelijk klein in vergelijking met de koffie en thee. Het ging toch over melk?
Twee koeien strijden om een zeer lekker hoopje voer. Iets daarvoor was de bruingevlekte rechts ook in de strijd verwikkeld, maar blijkbaar was het de moeite toch niet waard voor haar.
Een kalfje in een privé-igloo.
Twee kalfjes poseerden gewillig voor de camera. Iets dichter en ze hadden zelfs een kusje gegeven.
Brunch. Met kaas. En chocomelk uiteraard.
Veggie Voor Twee 