The vegan challenge: week 3

Deze week heb ik mijn collega’s getrakteerd op de volledig plantaardige Flower towers. Ze wisten dat ik ging trakteren en ik had op voorhand dan ook een berichtje gekregen “vegan niet verplicht”. Ironisch genoeg was net die persoon die dat berichtje had gestuurd degene die het enthousiastste was toen ze de dessertjes zag. Een andere collega liet een halve hamburger liggen omdat de taartjes er te lekker uit zagen en ze ruimte wou laten. Als dat geen complimentjes zijn… Niets dan lof gekregen over mijn vegan traktatie dus.

En het moet gezegd, zonder mijn vegan challenge zou ik waarschijnlijk iets heel anders gemaakt hebben. Ik had nog een ander experimentje gedaan, maar dat leek me iets te gewaagd voor de collega’s. Dus zou ik een koekjestaart maken. Maar ja, daar moet je dan wel vegan koekjes voor vinden. Ik heb toch zeker een kwartier in de koekenrayon gestaan: pakje lezen, terugleggen, pakje lezen, terugleggen, … Bizar weetje trouwens: op petit beurre koekjes van Lu staat als ingrediënt gewoon “boter”. Geen verdere specificatie van wat voor boter. Maar er zat sowieso melk in. Dus geen optie.

Uiteindelijk vond ik dan toch vegan koekjes. Maar ze waren rond. Niet ideaal voor een klassieke koekjestaart. Maar dan kwam het idee van de torentjes ineens. En wat een goed idee! Toevallig had ik net daarvoor ook nog twee bakjes aardbeien gekocht —wie kan daar aan weerstaan— dus het concept was snel klaar.

Jammer genoeg is dit tot nu toe het enige recept waar ik laaiend enthousiast over ben. Goed ik heb een aantal lekkere dingen gegeten, maar niets verrassends en vooral veel recepten die ik al kende. Ik ben een keertje in de bib gaan zoeken, maar daar vond ik slechts één vegan boek. Ook het internet stelt me nogal teleur. Recepten genoeg, maar —behalve de desserten— niets echt “waw”.

Dus bij deze een oproep: ik begin morgen aan de laatste week van de challenge. Iedereen die een vegan “waw dit moet je écht gegeten hebben”-recept heeft: linkjes graag! Misschien zoek ik gewoon op de verkeerde plaatsen.

The vegan challenge: week 2

Vorige week dacht ik nog dat het toeval was, al dat eten rond mij. Maar het was heel deze week van hetzelfde. Waarschijnlijk zijn we er zo aan gewend geraakt om langs alle kanten gebombardeerd te worden met allerhande hapjes, snoep, traktaties, degustaties en etentjes, dat we het niet eens meer opmerken. Tot je er begint op te letten natuurlijk.

En ik moet zeggen —sorry aan alle full time veganisten— ik voel me behoorlijk associaal in al die situaties. Constant goedbedoelde aanbiedingen moeten afslaan, enkel en alleen omdat er een ei of wat melk in zit? De enige aan tafel zijn die geen frieten eet, omdat ze niet in plantaardige olie gebakken zijn? Vervelend!

Zelfs als je er op let kan je nog in genante situaties terecht komen. Dan ga je speciaal naar een restaurant met vegan opties, kiest een lekkere schotel eruit en krijgt dan een salade met kaas als bijgerecht geserveerd. Ondanks dat je daar helemaal niet had achter gevraagd. Ik heb op zo’n moment niet echt zin om die salade terug te sturen, zeker al niet als de rest van het eten zo heerlijk is. Dat is zo beledigend.

In de eigen keuken gaat alles wel goed. Als we een kookboek openslaan zijn er wel enorm veel gerechten die uit de boot vallen, maar het internet biedt inspiratie genoeg. Al moet ik wel zeggen dat veel Amerikaanse recepten eigenlijk gewoon vegetarische recepten zijn met een of ander vervangmiddel. Niet bepaald creatief en het lijkt me ook niet echt de gezondste oplossing. Fake kaas komt bij mij toch altijd over als een industrieel en chemisch product. Gelukkig mis ik tot hier toe de echte kaas en melkproducten nog niet.

The vegan challenge: week 1

Goed we zijn nu een weekje bezig met onze poging tot veganistisch eten. Tijd voor een evaluatie.

Over het algemeen is het vrij simpel: zo lang we zelf koken is er geen probleem, maar daarnaast wordt het moeilijker om het vol te houden. En net die week dat ik veganistisch ga eten word ik gebombardeerd met eten. Eten, vreten, overal! Of is dat misschien altijd zo en valt het nu meer op?

Een greep uit de gebeurtenissen van deze week: een chocoladebeurs in het gebouw waar ik werk, gratis ontbijt in de Colruyt (en een pak gratis koffiekoeken), een appelcake, traktatie op frieten, traktatie op ijs, een spontaan avondje uit en oh ja, een trouwfeest met dessertenbuffet. En hoeveel keren waren er vegan opties?

Toegegeven, er was ook fruit op het dessertenbuffet, maar wie wil er nu in godsnaam alleen fruit eten als er zoveel ander lekkers naar je ligt te staren: eat me…eat meeee! Om dus maar te zeggen dat het 6 van de 7 dagen gelukt is vegan te eten 😉

Ook gemerkt: je begint aan alles te twijfelen. Echt alles. Die Alpro desserts, zijn die wel helemaal vegan? Daar zit toch chocolade in? “Hoe zou 100% plantaardig niet vegan zijn” was het antwoord van de vriendelijke @provamel Twitterman. Logisch, maar je begint echt aan alles te twijfelen.

De regel is simpel: niets met dierlijke producten. De uitvoering heel wat moeilijker. Rode waterijsjes? Daar blijven we beter af. Daar zullen wel van die geplette insecten inzitten zeker? Niet dus, de raket van Ola is vegan. De soyasmoothies van Juicebox? Die zullen toch wel vegan zijn. Niet dus, er zit honing in… Om gek van te worden. En nooit meer buiten te komen.

In Amerika hebben ze daar apps voor. Gewoon barcode scannen en je weet meteen of iets al dan niet plantaardig is. In België zijn we daar nog lang niet. Wie begint er aan? Gelukkig heb ik al wel een app gevonden met een verklaring voor alle E-nummers.

Op naar week twee!

The vegan challenge

Tijdens de vasten is het er niet van gekomen, maar ik wou toch opnieuw een dieet-experiment doen dit jaar. Het zal iets minder radicaal zijn dan vorig jaar en hopelijk ook iets makkelijker vol te houden. Ik ga dus proberen om de komende maand veganistisch te eten.

Waarom? Omdat het kan! Ik merkte dat we al vrij vaak veganistisch aten, dus de stap lijkt me vrij klein. Het kan ook geen kwaad om het eens te proberen. Eens kijken wat voor effect het op mijn lichaam en geest heeft.

Jammer genoeg heb ik er niet aan gedacht om een bloedproef te laten doen (voor en na), dus over gehaltes B12, ijzer en foliumzuur zal ik jullie niets kunnen vertellen. Ik heb wel een app waarmee ik nauwgezet bijhoud wat ik eet. De app geeft dan mooi weer wat ik die dag binnenkregen heb aan calorieën, vetten, eiwitten, zetmeel, …Vooral de hoeveelheid eiwitten lijkt me interessant om te bekijken. En de vet/eiwit-ratio.

Wat verwacht ik ervan? Lekkere recepten! Laat dat duidelijk zijn, ik ben niet van plan om enigszins in te boeten aan culinair genot. Zoals ik al zei, we eten al vaak veganistisch, dus ik weet dat het kan. Ik verwacht trouwens ook zeer veel dessert te eten. Veganistisch eten is toch gezond, niet?

Wat een vastenkuur met een mens doet

Een tijdje geleden nam ik deel aan een onderzoek over eetgewoonten bij vegetariërs. 40 dagen lang hield ik mij – in de mate van het mogelijke – aan een aantal strenge eetregels om mijn lichaam te zuiveren en helemaal in balans te krijgen. Althans dat was toch de theorie.

Feit was dat ik vaak honger had. Niet dat ik volgens de regels niets mocht eten, maar bepaalde types van voedsel mochten niet gecombineerd worden. En aangezien eiwitten zo’n 3u nodig hebben om te verteren, kon ik de drie uur na een eiwitmaaltijd niets anders eten dan meer van hetzelfde. Een hele dag enkel eiwitrijk voedsel eten is noch lekker, noch gezond, dus moest er ergens een eetpauze van minstens 3u zijn. En zo verging het me met de andere combinaties ook.

Maar het was allemaal voor een goed doel – de thesis van een collega-vegetariër – dus ik hield het graag vol. En ik wou natuurlijk weten of het werkte. Zou ik me effectief beter voelen met het dieet? Energieker? Vol levensvreugde? Jammer genoeg niet. Anders zou ik het nu nog volgen. Ik voelde me niet gezonder of levendiger. Vaak kreeg ik zelfs buikpijn van – vermoedelijk – te veel rauwe groenten.

Ondertussen zijn we 40 dagen na de laatste dag van het onderzoek. Wat heb ik ervan overgehouden? Ik ben nog steeds een paar kilo lichter dan voor het onderzoek, wat wel leuk is natuurlijk. Een aantal lekkere receptjes uit het onderzoek blijven ook in mijn receptenbibliotheek zitten. Maar het meest frappante is toch wel de hoeveelheid fruit die ik tegenwoordig eet.

Tijdens het onderzoek mocht ik ’s morgens enkel fruit eten. Vandaag start ik nog steeds de weekdagen met een fruitsla. In de weekends wijk ik daar wel eens van af, al probeer ik toch ook dan een stuk fruit in het ontbijt te verwerken. Ook tussendoor grijp ik veel gemakkelijker naar fruit in plaats van andere zoetigheden. Ik heb gewoon veel minder trek in koekjes, ijsjes en andere snoep. Geef mij nu maar een handvol besjes of een appel.

Conclusie? Al laat ik nu een groot deel van de regels achterwege, de vastenkuur heeft me toch deels gezonder doen eten. In dat opzicht vond ik het sowieso een geslaagd experiment. Volgend jaar doe ik zeker nog eens zo’n kuur. En waarom niet, ik doe hem gewoon tijdens de Christelijke vastentijd. Dan blijf ik tenminste van al die paaseitjes af.